New York - de negende week

Lieve allemaal,

Er is alweer flink wat tijd verstreken. De zomer begint zich te laten verdringen door de herfst. Het zonnetje is nog heerlijk, maar er ligt soms een koude ondertoon in de wind, hier en daar begint zich een blaadje te verkleuren. Het brengt aanpassingen met zich mee... Het begint zich langzaam te laten voelen dat het nu toch helaas echt tijd wordt om de studie serieus te gaan nemen. Midterms komen eraan, papers moeten geschreven worden, nog acht (!!) weken en dan zit dit semester er al weer op. Holy shit.

Doordat de zomer begint te vervagen, groeit het besef heel langzaam: dit is eindig. Te meer reden om de versnelling een tandje hoger te zetten en nóg meer te genieten. Het is zo makkelijk om de stad toch een beetje for granted te gaan nemen. Maar wij strijden met man en macht tegen sleur: There's something on every night, en wij zullen erbij zijn! Vorige week dus een hele volle week gehad: muziek.. muziek... oh.. en muziek!

Vrijdag en zaterdag traden The Temper Trap en Foals op. Temper Trap was muzikaal onfeilbaar, daardoor hier en daar een beetje té gepoetst, maar hell... die gast kan ZINGEN. Wát een stem. En nog een plectrum van de gitarist weten te scoren, die heeft een ereplaatsje in mijn kamer. Foals was juist het tegenovergestelde van gepoetst, ze stonden keihard te rocken. De zanger is in elke mogelijke geluidsinstallatie geklommen, het balkon opgeklommen, hij heeft zich van het podium in de armen van het publiek gegooid en heeft gecrowdsurfd, helaas schatte hij het publiek wat sterker in dan het was, ze hebben hem laten vallen, arme jongen. Heb af en toe voor mijn leven en vooral mijn tenen gevreesd, er werd wat afgesprongen, maar oh wow, het was fantastisch!! Na het concert de gympies in de tas gestopt, hakken eruit getoverd, rocking Brooklyn omgeruild voor hot&happening Meatpacking... did I mention I love this place?

The Temper Trap


Daarna weer twee dagen op de uni. Dinsdag hebben we tot 8 uur 's avonds Law of Genocide, superheftige lessen altijd... we moeten witness reports uit Joegoslavië, Rwanda etc. lezen. Ik moet na elke les even flink mijn wereldbeeld aanpassen en verwerken waartoe de mens allemaal in staat is. De studie is razend interessant, ik vind het nooit erg om mijn boeken open te slaan, maar het is heel intens om elke dag gedetailleerde verslagen te lezen van genocide, verkrachtingen, weddenschappen over of het Hutu-kindje in de buik jongen of meisje is en dan de buik open snijden om te kijken wie er heeft gewonnen... Slik.. Heftig.

Om niet alle atrocities mee naar huis te nemen, dinsdag naar een live optreden van een singer/songwriter geweest die samenwerkt met o.a. Norah Jones, schitterende teksten, fantastische akoestische gitaar. Wijntje erbij, oesters erbij, even uitblazen.

Woensdag was er een optreden van Mavis Staples in een wijnbar. Ik had eerlijk gezegd nooit eerder van haar gehoord, maar de omschrijving ‘powerwijf die fantastische soul zingt’ wijzen we niet af. Het was schítterend. Ze is minstens 70, maar staat me daar een portie te rocken op het podium, wat een kracht! En humor! Heerlijk! Ik was nog blijer verrast toen bleek dat ze een nieuwe cd heeft opgenomen die geproduceerd is door Jeff Tweedy, de zanger van Wilco, een geliefde band. Die bleek ook aanwezig te zijn en speelde en zong een paar nummers mee. Honestly..... this city..

Mavis en Jeff

Donderdag wat gaan eten en drinken met een oude bekende uit Australië: Mathias. Een duitser met een heerlijk gevoel voor humor die ik had leren kennen op surfkamp en waarmee we daarna in een groep zijn doorgereisd. Was super om hem weer te zien, hij is nu weer een jaar op reis in Zuid-Amerika en is nu net vertrokken naar Ecuador om te zien of hij daar zijn eigen hostel kan openen. Ik zie een nieuwe carrière mogelijkheid.

Vrijdag vroeg het bedje ingekropen, want zaterdag en zondag gingen Tamar en ik naar de countryside! Ongeveer 4 uur hiervandaan, in het noordwesten, naar een dorpje met 600 inwoners. Héérlijk. Het was daar wat kouder, dus alle bomen waren al verkleurd. Het was schitterend! As far as the eye can see, bergen en heuvels in de meest varierende kleuren die je je kunt voorstellen: rood, oranje, geel, paars, groen, bruin... het was een schoonheid! De eerste dag hebben we voornamelijk gegeten, en ’s avonds lekker bij een vuurtje gezeten met geitenwollen sokken aan de voeten, boek in de hand, poes op schoot. Het boerenleven in the middle of nowhere is ook aantrekkelijk. De tweede dag hebben we de hele dag te gehiked en –biked. Verse lucht opsnuiven, genieten van de kleuren. Een heerlijk contrast met de dagen ervoor. Terug gekomen met kilo’s verse groenten en verse eendeneieren. Jumjummmmm!

Kleine Lara in Grote natuur

Knuffel knuffel!


De week erop, maandag, dinsdag, woensdag heel braaf geweest: elke ochtend vroeg de bieb in en pas 's avonds laat er weer uit. In drie dagen huiswerk voor twee weken gemaakt, zodat ik de komende twee weken zoveel mogelijk vrije tijd hebt met de moeders!

Donderdag was er een gezamenlijke borrel van NYU law school en Columbia Law school, het was propvol, maar het bier was goedkoop en de sfeer was goed! We waren met een gigantische groep rechtenstudenten en allemaal heerlijk beschonken. Om 12 uur hoorde ik opeens de diepe bas van een stel bevriende Duitsers aftellen: 4..3...2....1.... Haaaaaappy birthday!! Er is luid voor me gezongen, meteen cadeau's in de vorm van tequila gekregen.... het was een geslaagd begin van de dag!!

Veel te laat mijn nest ingekropen en op onchristelijke tijdstippen door ontzettend lieve familie en vrienden uit mijn slaap gezongen en gebliept. Onmogelijk om je niet ontzettend jarig te voelen als er zoveel mensen lieve berichtjes sturen :) Om 12 uur mezelf uit bed gesleept en uitgebreid ontbeten met Tamar en Annemiek bij Le Pain Quotidien... heerlijk stevig bruin brood met bergen vers beleg en gigantische bakken koffie. Ooooh yes! Daarna gaan shoppen, uiteraard. Na het gigantische ontbijt was verteerd door deze topsport, ons meteen weer volgepropt met de beste taart van de stad: Magnolia Bakery! Aaaaah.. Genieten. Daarna de meiden-dag voortgezet en onze nagels laten doen. Toen was het alweer laat op de dag, tijd om naar huis te gaan, ons in feestelijke kledij te hijzen en af te reizen naar the best burgers in town: Ruby's! Heel lief klein Australisch tentje, met misschien ruimte voor 15 man, slechts 3 tafels... en dus de beste burgers die je ooit hebt geproefd! Een echte traktatie voor de smaakpapil. Fantastische cadeaus mogen uitpakken, waaronder de golden edition van the 2011 firefighters calendar met een briefje erbij: you can find the firefighters on facebook... happy birthday! En hoe!

Genieten van ontbijt bij Le Pain

Toen doorgegaan naar een heerlijk drankhol met fantastisch goede muziek om een bodempje te leggen voor we naar de eindbestemming van de avond zouden gaan: Trash! in Webster Hall. Dankzij een mailtje naar de DJ stonden Lara +9 op de guestlist.. We mochten de rij skippen, de trap afdalen en we kwamen in drankhol nummer twee: Schaarsgeklede dames op het podium, bier voor $3, vodka voor $5 en Vampire Weekend afgewisseld met techno schalde door de ruimte.. alle ingredienten voor een geslaagd feest. En geslaagd was het! Zo geslaagd dat we het om 4 uur nog geen tijd vonden om naar huis te gaan en op gingen naar een andere infamous bar, tot we werden afgeleid door frietjes! Echte belgische frietjes! Met mayo! Zo welkom! Nog een laatste keer de “it's my birthday”-kaart gespeeld en een birthday special gekregen: 2 zakken friet voor de prijs van één. Ik geloof dat de zakken binnen 30 seconde leeg waren. Het zou me niet verbazen als de zakken zelf ook in magen zijn verdwenen. Dit waren de beste frietjes EVER! Toen hebben de uptown people afscheid genomen van de downtown people, zijn we de taxi ingedoken en lagen we keurig om 6 uur in ons nest. Vandaag hebben we het dankzij gemeenschappelijk doorzettingsvermogen voor elkaar gekregen ons naar de closest eetgelegenheid te slepen en hebben we de kater gevoerd met heerlijke scrambled eggs, toast, aardappeltjes, salade en kooofffie.

Daarna mijzelf weer naar huis gesleept... als brave dochter het huis schoongemaakt en opgeruimd... want: over 18 uur mag ik mijn moedertje in de armen sluiten! Het feest wordt voortgezet, ik mag 10 dagen lang weer elke dag, de hele dag toerist zijn.. and I can't wait! Mama, New York is ready for you!! Kan niet wachten tot we morgen in dezelfde diner ons eerste koffie'tje drinken, kan niet wachten om maandag onze tocht naar The Strand te maken, kan niet wachten om de economie een boost te geven en onze kast te spekken met nieuwe aanwinsten!

De rest moet nog even geduld hebben, maar still the same: lieverds..... tot gauw!

PS. Ook nog de eer gehad Al Gore te horen spreken, the man can talk: